Shirt: Tally Weijl
Jeans: Pull & Bear
Shoes: C&G
Bag: Vintage
Κουρεύτηκα λοιπόν που λέτε και θα το μετανιώσω πολύ σύντομα όταν θα αποζητώ τα μακριά μου τα μαλλάκια και γενικώς έχει πέσει ένα γιόλο στο μαλλί μου μετά από 3 χρόνια "φυσιολογικού" μαλλιού, έτσι στο τσακίρ κέφι αποφάσισα να κάνω και ένα άντερκατ σε αυτοσχεδιαστική έμπνευση του πολυαγαπημένου Πάνου από το InBerlin αλλά δεν το βλέπετε και πολύ καλά γιατί έχουν περάσει κοντά δέκα μέρες και μάκρυνε.
Εντωμεταξύ ήθελα όλο το καλοκαίρι να κάνω τέτοια κοτσίδια και δεν έβρισκα πώς (προφανώς όχι μόνη μου γιατί είμαι άχρηστη με τα μαλλιά), δεν τα κατάφερα και τελικά ήξερε να κάνει η μάνα μου, το έμαθα πριν μια βδομάδα. Λέιμ.
Επιτέλους χαίρομαι το πόσο πολύ πάει το μπορντό με το μαλλί μου, γιατί με το κόκκινο γενικά δε δείχνει, ενώ με το μπλέ/πράσινο/σμαραγδί/δενεχωιδεαπια κάνει άλλη αντίθεση.
ΣΟΣ: ας μου εξηγήσει κάποιος πώς προφέρεται αυτό το μαγαζί από το οποίο πήρα το πουκάμισο.
Θα ξαναδείτε αυτά τα υπέροχα διχτυωτά καλτσάκια γιατί νομίζω είναι το νέο μου ομπζέσιον. Με αρβύλες, με πέδιλα, με τακούνια, με παντόφλες ίσως. Θα δούμε.
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, αυτά είναι τα γυαλιά που έχασα. Ναι. Τα ξαναπήρα.
Επίσης, αν αναρωτιέστε γιατί οι φωτογραφίες είναι τουλάχιστον κινηματογραφικές, με έβγαλε η Σοφία από το Black Velour και όχι ο Αλέξανδρος που θέλει σέρβις προφανώς διότι χαλάει κάθε λίγο και λιγάκι. (Σ'αγαπάμε)
Photos: Black Velour
Δεν χρειάζεται να πω κάτι για την κακή μπακστέιτζ φώτο, έπρεπε να το κάνω
