Λοιπόν, αυτό είναι ένα πολύ διαφορετικό πόστ και αφορά τα μαλλιά.
Θα είμαι όσο πιο σύντομη μπορώ.
Για όσους δεν το ξέρουν, αγαπώ τα μακριά μαλλιά, τα πολύ μακριά μαλλιά, παρότι ποτέ δεν κατάφερα να έχω. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι πιο πολύ από τα μακριά μαλλιά αγαπάω τα χρωματιστά μαλλιά (κι ότι το φυσικό μου είναι σγουρό κι εγώ το ισιώνω, αλλά ντάξει^^). Έχω περάσει από διάφορα χρώματα. Αυτά τα καψερά μαλλιά, δηλαδή, έχουν φάει βαφές, ντεκαπάζ, πιστολάκι, ισιωτική πρέσα οριακά μια δεκαετία. Ε, τι δεν καταλάβατε ακόμα;
Τα τελευταία δύο χρόνια, περίπου, όλο και περισσότερα κορίτσια της γενιάς μου επιλέγουν το καρέ, εσείς νομίζετε ότι η φάση είναι 90's ενώ η φάση είναι
έχουμε-όλες-κάψει-τα-μαλλιά-μας-κι-αν-θέλουμε-να-ξαναμακρύνουν-πρέπει-να-λάβουμε-δραστικά-μέτρα.
ουφ.
Ξύπνησα κι εγώ μια μέρα και είδα ότι το μαλλί μου είναι στο ίδιο μήκος εδώ και ένα χρόνο, έκανα την καρδιά μου πέτρα, και είπα "αν τα κόψεις τώρα, θα τα μεγαλώσεις με υγεία και προσοχή τώρα που ξέρεις πως, σε δύο χρόνια θά'ναι πάλι μακριά".
Σε τρία χρόνια, εδώ θα'μαστε με το καλό, πάλι τα ίδια θα λέω.
Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι ο Πάνος είναι ο μόνος κομμωτής που εμπιστεύομαι (και το λέω με όλη μου την ψυχή), χωρίς αυτόν θα ήμουν καραφλή από χρόνια και φυσικά είχα να πατήσω δύο χρόνια στο πολυαγαπημένο In Berlin, γι αυτό και το μαλλί έγινε όπως έγινε.
Μπορείτε να βρείτε τηλέφωνο, διεύθυνση και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη δουλειά του εδώ κι εδώ .
Σας έπρηξα όμως, ορίστε το φτωχό φωτογραφικό υλικό μου από την εμπειρία μου.
Όσοι δεν φοβάστε, μπορείτε να μπείτε στο instagram μου να δείτε και το βίντεο.
Δεν ήμασταν πολύ οργανωμένοι, αυτό είναι το πριν και το έχω κάνει πριντσκριν από το σνάπτσατ
επίσης, χρειάζομαι βάψιμο
καιιι το μετά :D
κι εδώ με φωτογραφίζουν ύπουλα την ώρα που βάφομαι
Photos και ψυχολογική υποστήριξη: Alex Manos
