Top: Pink Woman
Jeans: Americanino
Shoes: C&G
Bag: Handmade
Γενικά εγώ, με ξέρετε, είμαι του χρυσού, αλλά όλη η φάση με τα μεταλλικά χρώματα μου άρεσε πάντα. Χαλαρά και grunge λεπόν, δε θα σας πω πολλά, την τσάντα την έραψε η μητερούλα μου και όποιος δεν πιάνει το ρέφρενς στην μπλούζα μου δεν είναι άξιος να διαβάζει αυτό το μπλόγκ. Οκ. Ίσως μπορεί να πάει ΤΩΡΑ να κατεβάσει το.....(!)
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΝΕΞΤ ΣΟΥΠΡΙΜ.
(όχι;)
Το θέμα αυτού του πόστ όμως, λετς φέις ιτ, είναι το πόκεμον γκο.
Τι εννοείς θα έπρεπε να ντρέπομαι που πήρα αγκαζέ τον Αλέξανδρο 3:30 το ξημέρωμα και γυρίσαμε τη μισή ακρόπολη; Είμαι κατάπτυστη που την ώρα που τα παιδιά κάνανε φωτογράφιση εγώ πηγαινοερχόμουν να πάρω καμμία πόκεμπολ; Απαράδεκτη που έχασα το λεωφορείο γιατί το γαμημένο το ζουμπατ δεν έλεγε να μπει στη θέση του; Ή λέτε για το διάλειμμα της πρόβας κατά το οποίο στάθηκα 10 λεπτά έξω από το ψιλικατζίδικο επειδή είχε 4 πόκεμον μαζεμένα;
ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΜΕ
Photos: Alex Manos & Black Velour
εδώ με βλέπετε την ώρα που πάω να αιφνιδιάσω ένα θηλυκό νιντοραν
(ήθελα να σας εντυπωσιάσω τουλάχιστον με ένα κανταμπρα αλλά δεν πήγαν καλά τα σχέδιά μου)
πάω να παίξω λίγο πόκεμον γκο τώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου